"Στο καλό αγαπημένε μου πατέρα. Καλό σου ταξίδι. Πήγαινε εκεί, που σε περιμένει ο Μακάριος. Μην ανησυχείς για μας. Εμείς θα ακολουθούμε πάντα το δρόμο που εσύ μας χάραξες και θα τον φωτίζουν οι σκέψεις, οι πράξεις, η ιστορία και η αξιοπρέπειά σου".
Με αυτά τα λόγια και φωνή, που έπαλε από συγκίνηση, η Αναστασία Παπαδοπούλου έκλεισε την ομιλία της, με την οποία εκ μέρους της οικογένειας αποχαιρέτισε τον εκλιπόντα Κύπριο πολιτικό ηγέτη."Αγαπημένε μας παπά, πάνε αρκετά χρόνια, όταν ήμουνα ακόμη σχολείο, που προσπάθησες να με μάθεις να κάνω ομιλίες, τότε ήταν για σχολικούς διαγωνισμούς. Ποτέ δεν πίστευα ότι κάποτε θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω τις γνώσεις που εσύ μου έδωσες για να σε αποχαιρετίσω για τελευταία φορά", είπε απευθύνοντας το ύστατο χαίρε στον πατέρα της."Συγχώρα με", συνέχισε, "γιατί σήμερα δεν θα μπορέσω να μιλήσω εκ του προχείρου όπως ήταν η δική σου ειδικότητα. Εξάλλου, σήμερα δεν μιλώ σε ακροατήριο, μιλώ για τη μητέρα, τα αδέλφια και την οικογένειά μας μόνο σε σένα".Πρόσθεσε ότι "θα έβλεπες παπά μου όλα αυτά σήμερα, αυτά που λένε για σένα και θα τα έβρισκες υπερβολικά, περιττά, αχρείαστα. Ποτέ δεν γύρεψες ή χρειάστηκες την αναγνώριση, ποτέ δεν επιδίωξες την ηρωοποίηση, ποτέ δεν σε ενδιέφερε να είσαι απλά αρεστός. Ο Τάσσος, ο άγνωστος φίλος μας, ο άγνωστος φίλος του κάθε ανώνυμου πολίτη, ο άνθρωπος που έδρασε και έζησε στη βάση αρχών και αξιών, εχθρός της αδικίας, πολέμιος του παράλογου, ένας πατριώτης ακλόνητος, το περήφανο παιδί της Κύπρου".Αποχαιρετώντας τον πατέρα της στην κατάμεστη εκκλησία της Αγίας Σοφίας, η κόρη του εκλιπόντος αναφέρθηκε και στις τελευταίες ημέρες του Τάσσου Παπαδόπουλου."Τις τελευταίες εβδομάδες έπρεπε δυστυχώς να σε δούμε να υποφέρεις. Και ακόμα και τώρα δεν ήθελες να μοιραστούμε μαζί σου τον πόνο σου, δεν ήθελες να μας πεις τι περνούσες και διάλεξες να το κουβαλήσεις για όσο καιρό άντεξες μόνος σου. Δεν ξέρω γιατί με ξάφνιασε αυτό. Ουδέποτε εσύ στη ζωή σου επέλεξες να μοιραστείς ή να αποποιηθείς το βάρος που κουβαλούσες. Δεν περιμέναμε ότι η αρρώστια θα σε κτυπούσε τόσο ύπουλα, όπως ύπουλα σε κτύπησαν πολλές φορές οι άνθρωποι. Και σε είδαμε να δίνεις ένα δύσκολο αγώνα, ένα αγώνα που ήξερες ότι θα χάσεις, αλλά έδωσες τη μάχη με αξιοπρέπεια".Η Αναστασία Παπαδοπούλου είπε ότι "και ακόμη και όταν όλοι μας είπαν ότι ο αγώνας ήταν άνισος, άδικος και χαμένος, όταν μας είπαν ότι δεν υπήρχε λόγος να πολεμάς, εσύ ποτέ δεν σταμάτησες να αγωνίζεσαι. Μας είπαν ότι όλα είχαν τελειώσει, αλλά και πάλι εσύ επέλεξες να τους διαψεύσεις, να τους δείξεις ότι η καρδιά σου δεν θα σταματούσε να κτυπά έτσι εύκολα"."Θέλω να πιστεύω ότι αρνιόσουν να υπακούσεις όταν η φύση έλεγε 'φύγε', γιατί ήθελες για τελευταία φορά να δεις όλα τα αγαπημένα σου πρόσωπα μαζί, την οικογένεια, τους συγγενείς, τους συνεργάτες και φίλους σου, όλους να στέκονται σε ένα διάδρομο με την προσευχή στο στόμα και την ελπίδα στην καρδιά ότι θα έβγαινες νικητής από αυτό τον αγώνα. Εχασες τον αγώνα με τη φύση, αλλά κέρδισες αυτό που είμαι σίγουρη ότι ήθελες, να μας φέρεις ξανά όλους μαζί, να μας ενώσεις για τελευταία φορά, να ξυπνήσεις όλη την Κύπρο με την δική σου κίνηση. Ισως πάλι να ήθελες να σιγουρευτείς ότι εμείς, η οικογένειά σου, δεν θα έμενε μόνη χωρίς εσένα".Η κόρη του εκλιπόντος είπε ότι ο άνθρωπος Τάσσος Παπαδόπουλος ανήκε τόσο στην οικογένειά του, όσο και στην πατρίδα και τα πιστεύω του."Ολη μου τη ζωή ένοιωθα ότι σε μοιραζόμουν με τον κόσμο σου. Συγνώμη που σου είχα παράπονο για αυτό. Τώρα καταλαβαίνω πόσο αφελής ήμουν. Ξέρω ότι ποτέ δεν ανήκες μόνο σε μας. Ανήκες πάντα στη χώρα σου, στα ιδεώδη και τα πιστεύω σου, στο λαό σου στον ελληνισμό".Η Αναστασία Παπαδοπούλου είπε ότι όλη η οικογένεια είναι περήφανη για τον πατέρα, που γνώρισε : "μου λένε όλοι αυτές τις μέρες ότι πρέπει να είμαι περήφανη για σένα και σκέφτηκα, γιατί μου το λένε αυτό; Δεν είναι αυτονόητο; Και φοβήθηκα ότι ίσως δεν στο είπα ποτέ. Για αυτό στο λέω έστω και σήμερα με την ελπίδα ότι το ήξερες. Είμαστε περήφανοι για σένα".
(πηγή: ΑΠΕ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου