Νέo σχολείο ζητάνε στη Ν. Σμύρνη

Οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων των 11ου και 33ου Δημοτικών Σχολείων Λάρισας με ανακοίνωσή τους επισημαίνουν ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι και ζητάνε νέο διδακτήριο για τα παιδιά της συνοικίας της Νέας Σμύρνης.

Αναλυτικά οι Σύλλογοι στην ανακοίνωσή τους επισημαίνουν:

«Οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων παιδιών ενός κατώτερου θεού, που έχουν την ατυχία να μένουν στη συνοικία της Νέας Σμύρνης και να κάνουν τα πρώτα μαθητικά τους βήματα είτε στο 11ο, είτε στο 33ο Δημοτικό Σχολείο της Λάρισας, αποφάσισαν να σταματήσουν την κοροϊδία των αρχών, σχετικά με την επιτακτική ανάγκη κατασκευής ενός διδακτηρίου, που θα έλυνε το πρόβλημα της διπλής βάρδιας, αντιδρώντας πλέον δυναμικά.

Επί σειρά ετών αγωνιζόμαστε για να έχει η συνοικία το δεύτερο σχολείο που της ανήκει. Μια συνοικία από τις μεγαλύτερες της πόλης και σοβαρά υποβαθμισμένη σε όλους τους τομείς.

Μετά από επίμονες προσπάθειες και συνεχείς πιέσεις στους εκάστοτε αρμόδιους φορείς καταφέραμε:

•Να βρεθεί ο χώρος όπου θα μπορούσε να οικοδομηθεί το διδακτήριο.

•Nα γίνει η απαιτούμενη τροποποίηση του σχεδίου πόλης.

•Να δημιουργηθεί ο φάκελος του έργου με όλες τις απαιτούμενες μελέτες και δικαιολογητικά – και ευχαριστούμε για αυτό τη Δ/νση Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λάρισας – και να κατατεθεί, τόσο στη Δ/νση Πολεοδομίας του Δήμου Λαρισαίων για την έκδοση της οικοδομικής άδειας, όσο και στη Διαχειριστική Αρχή για την ένταξη του έργου στο ΕΣΠΑ.

Όμως, παράλληλα, θα έπρεπε να επιλυθεί και το πρόβλημα της απόκτησης του χώρου από τη Δημοτική Αρχή. Ο τρόπος που επιλέχθηκε από τη Δημοτική Αρχή για την απόκτηση του χώρου, ήταν αυτός των ανταλλαγών, όχι όμως με δημοτικά, αλλά με δημόσια ακίνητα.

Λογικά, η παραπάνω διαδικασία ξεκινά με την ολοκλήρωση της τροποποίησης του σχεδίου πόλης, χωρίς να αποκλείει όμως και προηγούμενες διαπραγματεύσεις. Την ευθύνη για την ολοκλήρωση της διαδικασίας αυτής έφερε και φέρει η Δημοτική Αρχή. Εξάλλου, αυτή έχει και την ευθύνη εφαρμογής του σχεδίου πόλης, άρα και της εξασφάλισης του χώρου για το σχολείο. Και μάλιστα έπρεπε να επισπεύσει, εξαιτίας της χρονικής πίεσης ένταξης του έργου στο ΕΣΠΑ.

Κι όμως, ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε από την τροποποίηση του σχεδίου και το θέμα της ιδιοκτησίας του χώρου δεν έχει λυθεί. Μετά από συνεχείς χρονικές παρατάσεις για την ένταξη στο ΕΣΠΑ, μετά από την θετική εισήγηση της Κ.Υ.Δ. για την ανταλλαγή και την υπογραφή του Γραμματέα της Περιφέρειας, μετά από την εκτίμηση των ανταλλαξίμων από το Σ.Ο.Ε. και μετά από την αποστολή του φακέλου της ανταλλαγής από το εδώ κλιμάκιο της Κ.Ε.Δ. στην κεντρική διοίκηση, βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν.

Και φυσικά, εμείς ήμασταν οι επισπεύδοντες, προσπαθώντας για την έναρξη και επιτάχυνση των διαδικασιών και αντικαθιστώντας (αν είναι δυνατόν) τη Δημοτική και Κρατική μέριμνα για την κατασκευή ενός σχολείου, ως ελάχιστη απαίτηση μιας ολόκληρης συνοικίας.

Αυτή τη στιγμή, ο φάκελος του σχολείου έχει επιστραφεί από τη Διαχειριστική Αρχή για το ΕΣΠΑ, για να λυθεί το ιδιοκτησιακό, μετά από μια σειρά επιστροφών και εκ νέου υποβολών, ώστε, τελικά να ενταχθεί στο ΕΣΠΑ, εάν υποβληθεί ξανά μέχρι τον ερχόμενο Μάρτιο, όπως μας διαβεβαίωσε η νέα Γραμματέας της Περιφέρειας.

Οι κάτοικοι της Νέας Σμύρνης αναρωτιούνται, πως είναι δυνατόν να συζητιέται στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης η παραχώρηση 250 στρεμμάτων δημοτικής έκτασης για την κατασκευή του Μεσογειακού Χωριού στον ΟΕΚ (βλέπε ημερήσια διάταξη Δημοτικού Συμβουλίου της 2/2/2010) και 30 στρεμμάτων στον Ελληνικό Στρατό για την κατασκευή κατοικιών, να έχουν γίνει άλλες ανταλλαγές και παραχωρήσεις από τον Δήμο των Λαρισαίων, όπως για παράδειγμα για το κτήριο της Αστυνομίας και να μην μπορούν να αποκτηθούν, από το 1979, τέσσερα ψωραλέα στρέμματα για την κατασκευή ενός σχολείου, που αποτελεί ύψιστο κοινωνικό αγαθό.

Μάλλον θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι στα μάτια της Δημοτικής Αρχής δεν ανήκουμε στο Δήμο Λαρισαίων, καθώς και ότι θα πρέπει να θεωρήσουμε το όνειρό μας για ένα σχολείο, ως παράπλευρη απώλεια του Βατοπεδίου (βλέπε Κ.Ε.Δ.), από μια κεντρική εξουσία που δεν «ακούει». Και όλα αυτά, στα πλαίσια μιας επιδιωκόμενης «κοινωνικής συνοχής». Μάλλον για κοινωνική ασυνέχεια μοιάζει, και έχουμε κουραστεί πλέον να βλέπουμε τα όνειρά μας να προσκρούουν σε μπλόκα, όχι όμως αγροτών.

Απευθυνόμαστε προς όλους τους αρμόδιους και «μη αρμόδιους» φορείς (αν νιώθουν έτσι), καθώς και στην κοινωνία των πολιτών της Λάρισας και διαβεβαιώνουμε ότι είμαστε ξεκούραστοι για να αγωνιστούμε ως το τέλος, γιατί η ανάγκη το επιτάσσει! Ας αναλάβει ο καθένας επιτέλους τις ευθύνες που του αναλογούν. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Δεν θα ανεχτούμε άλλους κοινωνικούς αποκλεισμούς. Θέλουμε ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΡΑ!»